Το περιεδρικό συρίγγιο είναι ένα από τα συχνότερα και δυσκολότερα προβλήματα της χειρουργικής επιστήμης. Είναι εντυπωσιακό ότι ακόμα και σήμερα εφαρμόζουμε πολύ την κλασσική μέθοδο του Ιπποκράτη, δηλαδή την τοποθέτηση ενός νήματος μέσα στο συρίγγιο (σήμερα το λέμε σετόν) με σκοπό την παροχέτευση της λοίμωξης. Περίπου 2,300 χρόνια αργότερα οι μέθοδοι υψηλής τεχνολογίας δεν έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικότερες!
Ουσιαστικά το συρίγγιο είναι μία λοίμωξη που ξεκινά από ένα μικρό απόστημα, που ξεκινά από την μόλυνση ενός μικρού αδένα του πρωκτού. Οταν το απόστημα δημιουργηθεί ψάχνει δρόμο να διώξει (παροχετεύσει) το πύον. Ετσι ανοίγει αυτόματα ένα μικρό κανάλι μέσα από όπου τρέχει το πύον -αυτό είναι το συρίγγιο.
Ποιο είναι το πρόβλημα? Οτι αφότου δημιουργηθεί το συρίγγιο δεν κλείνει εύκολα.
Γιατί? Διότι μαζεύεται νέον πύον κάθε λίγο το οποίο ψάχνει πάλι να παροχετευθεί. Αυτό δημιουργεί ένα φάυλο κύκλο παροχέτευσης και επαναμόλυνσης που επαναλαμβάνεται.
Γιατί μαζεύεται νέο πύον? Διότι ο πρωκτός περιέχει εκατομμύρια μικρόβια και δεν είναι δυνατον να αποστειρωθεί.
Αυτό είναι με απλουστευμένη περιγραφή το πρόβλημα.
Φυσικά εμπλέκονται διάφοροι παράγοντες, τοπική ανοσία, παράγοντες που ευνοούν την φλεγμονή, διαβήτης, κ.α.
