Η απόφραξη εντέρου είναι μία επείγουσα κατάσταση που παρουσιάζεται με διάταση της κοιλιάς, διακοπή κενώσεων και αερίων, ναυτία και έμετο, κοιλιακά άλγη. Αν μείνει χωρίς θεραπεία οδηγεί σταδιακά σε αφυδάτωση, ισχαιμία εντέρου, διάτρηση, σήψη και θάνατο.

Η απόφραξη εντέρου υποδιαρείται σε απόφραξη του παχέος εντέρου και του λπετού εντέρου.

Η απόφραξη του παχέος εντέρου προκαλείται συχνότερα από όγκους. Αλλες αιτίες είναι οι στενώσεις από φλεγμονή, συστροφή, εγκολεασμός, συμφύσεις κ.α. Η απόφραξη παχέος εντέρου χρειάζεται τις περισσότερες φορές χειρουργική θεραπεία.

Αντίθετα η απόφραξη λεπτού εντέρου οφείλεται συχνότερα σε μετεγχειρητικές συμφύσεις και λύνεται στο 80% των περιπτώσεων με συντηρητική αγωγή. Επίσης συχνή αιτία απόφραξης λεπτού εντέρου είναι ο στραγγαλισμός κήλης.

Η απόφραξη εντέρου χρειάζεται νοσηλεία στο νοσοκομείο, νηστεία, ενδοφλέβια χορήγηση υγρών και ρινογαστρικό καθετήρα. Σε περίπτωση που δεν λύνεται τότε γίνεται χειρουργική επέμβαση. Επειδή στον ειλεό υπάρχει μεγάλη διάταση και φλεγμονή του εντέρου χρειάζεται συχνά να γίνει κολοστομία ή ειλεοστομία η οποία μπορεί στις περισσότερες περιπτώσεις να συγκλεισθεί σε δεύτερο χρόνο.

Η Εντερορραγία , δηλαδή η αιμορραγία από το έντερο, είναι μια σχετικά συχνή κατάσταση που μπορεί να κυμαίνεται από απλή πρόσμιξη μικρής ποσότητας αίματος στα κόπρανα έως την ακραία κατάσταση κατακλυσμιαίας και απειλητικής για την ζωή αιμορραγίας.

Οταν προέρχεται από το παχύ έντερο η εντερορραγία προκαλείται από όγκους, εκκολπώματα, αγγειοδυσπλασίες, ισχαιμία. Μικρού βαθμού αιμορραγία μπορεί να οφείλεται σε πολύποδα, κολίτιδα κ.α.

ΑΙμορραγία από το λεπτό έντερο προκαλείται συχνά από όγκους όπως τα GIST, αγγειοδυσπλασίες , έλκη απο φλεγμονώδη νόσο κ.α.

Η εντερορραγία αντιμετωπίζαεται όπως όλες οι αιμορραγίες με ανάνηψη και αναπλήρωση της απώλειας όγκου υγρών και μετάγγιση. Εάν συνεχίζεται τότε γίνεται α) επείγουσα κολονοσκόπηση με τοποθέτηση αιμοστατιλών clips στα αιμρραγούντα αγγεία καθώς και ενέσεις αδρεναλίνης και αιμόσταση με ARGON. β) Εάν συεχίζεται τότε γίνεται επείγουσα αγγειογραφία και εμβολισμός του αιμορραγούντος αγγείου. Εαν ούτε αυτό είναι αποτελεσματικό τότε χρειάζεται επείγουσα λαπαροτομία και εκτομή του αιμορραγούντος τμήματος του εντέρου.